Artikel in de nieuwsbrief van Fort Edam.

April 2011


WAT IS DAT NOU?                                                GER FRITZ.

Een woensdag eind februari begin maart.

’s Morgens gaat mijn wekker af, want het is werkploegdag in het Fort. Voordat ik mij realiseer wat dat voor vreemde piepgeluiden zijn, vindt mijn wekker dat het genoeg was en zwijgt.
Gelukkig, het blijkt vrij vervelend en koud weer te zijn en in een reflex trek ik de dekens weer over mij heen om de warmte op te zoeken.Na een minuut of vijf kom ik tot mijn schrik tot de conclusie dat ik “het warme nest” moet verlaten om nog op tijd op het fort te zijn.

Op de automatische piloot was, kleed en ontbijt ik om vervolgens in mijn auto richting Edam te rijden.
Een slechte start van de dag, voor de duidelijkheid niet voor mijn koets maar voor mij.

In Edam aangekomen rijd ik het fortterrein op en krijg en gevoel dat er iets niet klopt.Wat dan? Geen idee, maar om mijn nieuwsgierigheid te beteugelen besluit ik maar weer achteruit te rijden om wellicht te ontdekken waarom ik het gevoel van er-klopt-iets-niet heb.
En ja hoor, daar heb je het al. Vlak voor het toegangshek zie ik aan de rand van de fortgracht een paar bamboestokken staan met daarover een camouflagenet. Een prachtige schuilhut.Terwijl ik mij sta af te vragen waar dit voor zou moeten dienen word ik door een fort collega uit de droom geholpen.

DE CAMOUFLAGEHUT

Enige tijd later, in de middag komt een man gekleed in camouflagegroen het fort binnenlopen.Blijkt de heer H.J. de Groot uit Oosthuizen te zijn eigenaar en tijdelijk bewoner van de camouflagehut.
Hij is natuurfotograaf en vandaag staat op zijn programma om “de nonnetjes” die in de fortgracht zwemmen op de gevoelige plaat/chip, vast te leggen.
Hij wijst mij erop dat hij nog enkele schuilplekken op het fortterrein heeft, één aan de oost zijde van het fort en nog een schuiltent aan de rand van de fortgracht ter hoogte van het parkeerterreintje.

SCHUILHUT AAN DE KEELZIJDE.

 

Dat is iets voor de Nieuwsbrief denk ik en na dit voorgesteld te hebben vindt de fotograaf dit ook een prima idee.

Terwijl hij zijn foto apparatuur in orde maakt krijg ik zijn visitekaartje en wij spreken af nog contact met elkaar op te nemen.

Thuisgekomen tik ik op mijn computer het adres van zijn website in:

www.natuurfoto-zeevang.nl

Een prachtige website met geweldige natuurfoto’s en leuke teksten.
Een aanrader, neen eigenlijk een must voor iedere natuurliefhebber om deze site te bezoeken.
Ik waag mij er niet aan om te pogen de inhoud van de site te beschrijven. Klik op het url en U kunt zelf zien hoe uitzonderlijk mooi de natuur is en hoe die is vastgelegd.

Tja, het zou mooi zijn om wat van de foto’s in de nieuwsbrief op te nemen, ware het niet dat hier copyright op zit wat volkomen begrijpelijk is.
Even via email contact opgenomen met Dhr. de Groot met de vraag of er wat foto’s in onze nieuwsbrief gepubliceerd mogen worden.Gelukkig gaat hij hiermee akkoord. Dit wel onder de voorwaarde dat de foto’s uitsluitend gebruikt worden voor deze Nieuwsbrief.

Hieronder enige prachtige foto’s van IJsvogels. Deze foto’s zijn gemaakt op het fortterrein.

     VISOVERDRACHTFOTO:JENS                                   IJSVOGEL

 

 

En hier het resultaat van de actie in de camouflagehut.

NONNETJE.

De waterspreeuw en de vos

November 2010

Er zijn waterspreeuwen waargenomen in de Amsterdamse Waterleidingduinen en het was alweer acht jaar geleden dat deze vogels voor het laatst in dit gebied gezien waren.
Jan was 13 November al wezen kijken en kwam met geslaagde plaatjes terug.

Reden genoeg dus om voor ons(Henny en Jens) er ook een dagje voor uit te trekken om te proberen deze vogels op de gevoelige plaat vast te leggen. 

Daar fietsen verboden is in dit gebied hadden wij een fikse wandeling voor de boeg. Met volle bepakking liepen wij door dit 3.400 ha. groot natuurterrein. Het is via de verharde paden goed toegankelijk. Ook buiten deze paden is struinen bijna overal toegestaan.

Het vinden van de locatie was geen probleem, daar veel vogelfotografen in het duin aanwezig waren. Allemaal op weg naar de waterspreeuw, dus gewoon aansluiten en volgen maar.
Ook wij hebben een leuke serie foto’s geschoten bij de eerste vogel en toen op pad naar nummer twee, die volgens een collega grappenmaker een tien minuten lopen verderop zat.
Het was dus minstens een uur wandelen, maar ja, je moet er wat voor over hebben om mooie plaatjes te schieten.

Info:

De waterspreeuw is een herkenbare vogel met een donkerbruin verenkleed en een opvallende witte borst. De vogel heeft korte vleugels en vliegt met snelle slagen vaak laag over het water. Waterspreeuwen zitten regelmatig op een steen in het water. Het voedsel van de waterspreeuw bestaat voornamelijk uit waterinsecten, die op de bodem van snelstromende riviertjes gevonden worden. Bij het zoeken naar voedsel duikt de vogel geheel onder water en loopt vervolgens over de bodem, waarbij de kop tegen de stroming ingehouden wordt. Hierdoor drukt de stroming de vogel tegen de bodem, een effect dat de vogel versterkt door de staart omhoog te houden. Voor het leven onder water heeft de waterspreeuw onder andere een beweegbare klep boven de neusgaten en een vlies bij de ogen zodat opspattend water niet in het oog komt.

Een aardige boswachter vertelde ons nog een plek te weten waar een vos zich regelmatig liet bewonderen. En inderdaad was de vos aldaar en werkte geweldig mee aan de fotosessie. Deze dag kon niet meer stuk.

Van een nog veel aardigere boswachter mochten wij achter in een aanhanger vol hooi meerijden naar ons eindpunt, de parkeerplaats.

Wederom een geweldige dag.

Pestvogels in Noord-Holland

November 2010

Op de site Waarnemingen.nl verscheen het bericht dat op Terschelling de eerste pestvogels waren waargenomen, kort daarna werden ze gezien in het hele land en ook in Hoorn. De pestvogels zijn in ons land voornamelijk te vinden op besdragende struiken zoals de gelderse roos en meidoorn. Deze soorten zijn veel aangeplant door de gemeentelijke groenvoorziening in parken en de bebouwde kom. Juist daar dus zijn de pestvogels geregeld waar te nemen in de invasie jaren.

Ook in Hoorn was er na een bruggetje en een privétuin sprake van een parkachtige situatie vlak bij een nieuwbouw wijk en pal naast een fietspad waar heel druk gebruik van gemaakt wordt. Bij aankomst stonden al een achttal fotografen met hun teletoeters plaatjes te schieten. Ja, ja door het digitale tijdperk heeft de vogelfotografie een grote vlucht genomen en ook het internet is daar natuurlijk debet aan. Toch ook wel gezellig al die collega’s. Dus tussendoor lekker staan kleppen en gegevens uitgewisseld. Ongeveer een 50 tal vogels waren ter plaatse en wachtten hun kans af hoog in de boomtoppen. Als het even veilig was kwamen ze massaal op de bessen maar heel vaak werden ze dan verstoord door wandelaars of fietsers. Toch weer een aantal mooie platen kunnen maken van deze prachtige vogels en weer een ervaring rijker. Een paar dagen na de eerste keer naar Hoorn, bleek dat er in de wijk van Jens ook Pestvogels werden waargenomen, na veel opletten konden we bij Jens op de Parkeerplaat in Purmerend dagen genieten van een groep van 35 stuks op de Sleedoorn.

Vanwege de rode, lakachtige vleugelveertjes noemen de Engelsen hem ‘Waxwing’. Dat klinkt flatteuzer dan onze naam voor deze gast uit het noorden: pestvogel. Hij woont in de dichte taigabossen in Noord-Rusland en de bosrijke gebieden van Finland, Zweden en Noorwegen. In de winter eet hij bessen. In een slecht bessenjaar trekken de pestvogels naar het zuiden en zuidwesten. Dan komen deze prachtvogels bij ons eten van Gelderse roos of liguster. Soms zie je ze in geen jaren, en dan is er ineens weer een winter met een hele invasie aan pestvogels. Vroeger wist men met dit onverwachte optreden geen raad en dacht men dat deze vogels ziektes zoals de pest meebrachten vandaar de naam . Nu weten we beter en kunnen we er ons over verbazen hoe makkelijk ze te benaderen zijn. Dit laatste komt omdat ze in hun geboortestreken zelden een mens zien en dus ook geen enkele angst voor ons ontwikkeld hebben. Pestvogels zijn fraaie vogels om te zien. Zo groot als een spreeuw, rossig gekleurd en met een staartpunt die wel in okergele olieverf gedoopt lijkt te zijn. Bovendien hebben pestvogels een kuif waarmee ze stemmingen aan kunnen geven.

Verslag weekje Veluwe

Oktober 2010

In de week van 9 tot en met 15 oktober mocht ik mee met Jens, Jan en Henny naar de Veluwe om te fotograferen. Ik ben geen fotograaf maar wel, van jongs af aan, in de natuur geïnteresseerd en gek op alles wat vliegt. Ik ben dan ook vaak buiten te vinden.

Wat hebben wij het getroffen met het weer. Geweldig! Wij logeerden in een jachthut dicht bij Otterlo met een mooie vijver voor de tuindeuren en het bos op loopafstand. Meteen tijdens de koffie hoorden we de ijsvogel maar konden hem niet vinden! Een dag later zagen we hem vliegen. Prachtig!

Direct nadat we gearriveerd waren werden de camouflagetentjes opgezet en begonnen de mannen de vogels die er waren te fotograferen. Voornamelijk heel veel kool- en pimpelmezen een enkele specht en een boomklever.

De volgende ochtend was ik vroeg opgestaan om een boswandeling te maken en te genieten van een prachtige zonsopgang. De mannen waren al begonnen met het ontbijt toen ik terug kwam. Dat was wat te laat vonden zij met gevolg dat de volgende ochtend mijn schoenen verstopt waren!!

De eerste paar dagen hebben we ons bezig gehouden met het fotograferen van de paddenstoelen. Wehebben mooie- en bijzonder uitziende exemplaren gevonden tijdens onze wandelingen door het bos. Prachtige bundelzwammen, koraalzwammetjes, vliegenzwammen en een grote stinkzwam. Probeer dan maar eens serieus te blijven met drie mannen om je heen!!

Het fotograferen van een paddenstoel heeft letterlijk nogal wat voeten in de aarde! Al liggend en kruipend door de bladeren en soms in de meest malle houdingen proberen de mannen de juiste foto te maken. Wat weer voor een heleboel lol zorgde.

We hebben prachtige lange wandelingen gemaakt door het bos. Mooie kleuren, veel sporen van wilde zwijnen, reeën en edelherten. Wat kunnen die wilde zwijnen wroeten! Wat ook erg mooi was om te zien waren de modderbaden die de zwijnen nemen. Je kon precies de afdrukken van hun haren zien.

We hebben ook nog een bezoek gebracht aan het Aardhuis dichtbij Apeldoorn.

Daar konden we de wilde zwijnen in levende lijven zien. Wat een prachtige beesten. Maar ook de edelherten waren goed te zien toen zij gevoerd werden.

Vanaf woensdag waren we elke dag te vinden in het park de Hoge Veluwe om vogels te fotograferen. Geweldig was dat! Er zijn in het park verschillende vogelkijk hutten. Prachtig!

Ik mocht met een camera van Jens voorzien van een grote telelens ook proberen om vogels te fotograferen! Meestal was het een prachtig scherpgesteld takje met net nog een staart of een vleugel. Of alleen een prachtige tak!

Maar na flink oefenen is het toch nog aardig gelukt en begon ik aardig fanatiek te worden volgens de mannen.

We hebben mooie foto`s gemaakt van boomklevers, spechten, glanskop mezen, kuifmezen ,goudhaantjes en meer vogels.

Wat is het heerlijk om in zo`n vogelhut te zitten en nieuwsgierig te wachten wat er komen gaat. Je oren goed open houden want die kunnen je al ver van te voren vertellen wat er aan komt. De tijd vliegt om! Maar ook omdat het zo gezellig was en we zo veel plezier met elkaar hadden.

Ik heb door deze drie geweldige gidsen een kijkje mogen nemen in hun wereld. En ik heb er van genoten! Zou ik nog een keertje mee mogen? Of heb ik toch een te mooie foto gemaakt van die kuifmees?......

Tijdens het zoeken naar weer een andere plek kwamen we een van de parkbeheerders tegen hij wist ons ook nog een paar mooie plekken te vertellen waar veel vogels komen drinken in de poeltjes.

Wat een prachtige omgeving. Ook daar weer mooie wandelingen gemaakt en veel edelherten en moeflons gezien. Het hield maar niet op. Totdat het echte hollandse weer zijn intrede deed en wij ook precies gepland hadden weer huiswaarts te gaan. Daar trof ik mijn eigen warme nest, mezelf beseffend wat een geluksvogel ik eigenlijk zelf ook ben.

Mannen,……bedankt voor de onwijs gave week!!

Diane.

Vogelkijkwand.

Juni 2010.

De Zeevang, “een groene gemeente” bestaat dit jaar 40 jaar.

Deze gemeente is een gebied dat rijk is aan vogels en daarom een ideale plek om vogels te kijken en te fotograferen.

Door het plaatsen van een vogelkijkwand, hebben vogelliefhebbers nu de gelegenheid om in alle rust tijdens de vier seizoenen, vogels te observeren.

Het Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier stelde de grond beschikbaar en de Provincie Noord-Holland kwam met geld over de brug.

Wethouder Jetty Voermans had de eer de kijkwand te openen, dit in het bijzijn van leden van de vrijwillige weidevogelbescherming en vele fervente vogelaars en veehouders.

Els Wennekers van natuurvereniging Water, Land en Dijken nam destijds het initiatief voor deze wand, waarvan ik de plek mocht bepalen en de foto’s leveren voor het voorlichtingspaneel.

Wim Tijssen ook van Water,Land en Dijken testte de aanwezige vogelaars en genodigden op hun vogelkennis.

Tijdens de quiz was hij vermomd als een oude tureluur en volgde de methode petje op – petje af.

De vogelkijkwand is gelegen aan de Klemweg te Warder met uitzicht over de Kromme IJe.
De gebruikte foto's zijn gemaakt door "onze" Henny en was daardoor ook uitgenodigd bij de opening.

Presentatie op scholen in de Zeevang.

Mei 2010.

In het kader van het 40 jarig bestaan van de gemeente Zeevang werd Henny gevraagd een voordracht te houden voor de jeugd op de vijf scholen in de Zeevang, over de natuur in de polder.

Het leek Henny een goed idee om deze gelegenheid aan te grijpen om de jeugd van de Zeevang wat meer bij te brengen over de natuur in hun omgeving.

Deze voordracht heeft Henny uitgevoerd in samenwerking met zijn collega Jens, die de technische kant verzorgde en ook vele vragen beantwoordde van de leerlingen.

Daar de Zeevang nog een bolwerk is van weidevogels hebben we de voordacht daarop toegespitst en onze foto’s geprojecteerd met een beamer.

Ook het tot stand komen van een vogelfoto werd uitgebreid door ons uit de doeken gedaan.

De jeugd stelde ons vele vragen waaronder soms hele bijzondere, zoals de vraag aan Jens, heeft U al een vrouw? Ja zeker antwoordde Jens maar waarom vraag je dat? Jammer we zoeken nog vriend voor onze juf……

Natuurvereniging Water, Land en Dijken ondersteunde de actie door een groot aantal vogelplaten beschikbaar te stellen om deze uit te delen onder de leerlingen.

Het was voor ons een hele inspanning, maar geweldig leuk om te doen en nu maar hopen dat er wat blijft hangen bij de jeugd van deze voorlichting.

Met als uitgangspunt dat ze wat minder achter de computer zitten en wat meer de natuur intrekken.



Verslag van OLS het tilletje uit Warder:

Op jacht naar vogels

Misschien herken je ze en dan dikwijls aan hun auto. Klein, onopvallend groen in de polder, de mannen op jacht. In dit geval met grote lenzen, telelenzen wel te verstaan. Wat veraf is moet dichtbij, en daar zijn zij in geslaagd. De heren Henny de Groot en Jens Stahl, kwamen vanmiddag dinsdag 16 maart vol passie vertellen over hun hobby, natuurfotografie en dan de vogels in het bijzonder. Eerst de onderbouw en daarna de midden- en bovenbouw. Alle hier in het wild levende vogels passeerden de revue, ook de hermelijn en de vos kwamen voor in het verhaal. Want ook deze beesten leven in de Zeevang polder. Prachtige opnamen van vogels op een gemaakt vlot met schelpen, dit alles om te broeden. Ook wist mijnheer De Groot te vertellen dat de vogels soms misleid moesten worden want ze zijn slim, heel slim. Tellen dat kunnen ze niet dus zodra er een uitkijkpost was gecreëerd gingen de fotograven er met zijn tweeën in en na verloop van tijd kwam er één weer uit. En die gaat weg. De kust is veilig denken de vogels. Niets is minder waar. Er is één fotograaf achtergebleven en die maakt de mooiste foto's. Die foto's kregen wij vanmiddag van beide heren te zien. Erg leuk

Winter

Januari 2010.

Half  December 2009 viel in ons land de winter in, met veel sneeuw en zelfs sinds jaren weer eens een witte kerst. Voor de fotograaf een unieke kans om mooie winterplaatjes te maken van het landschap en de dieren.

Voor de dieren zelf is het allemaal een stuk minder in deze barre tijd, maar ja de natuur heeft nu eenmaal zijn grillen en alleen de sterkste zullen overleven.

Toch kunt ook u de vogels en dieren een handje helpen om de winter door te komen, onderaan de blog vindt U wat tips hiervoor.

In deze periode zijn we regelmatig afgereisd naar de Wieringermeer om daar opnames te maken van de vogels en het besneeuwde landschap.

Vlak bij het begin van de Afsluitdijk bevindt zich het Robbenoordbos waar veel sloten en watertjes niet bevroren waren door de invloed van zilt water en stroming.

Het Robbenoordbos ligt iets ten zuiden van Den Oever en is ontstaan omdat door de hoge waterstand de bodem ongeschikt bleek voor agrarisch gebruik.

Daarom koos men voor de aanleg van bos, zodat er tenminste nog hout gewonnen kon worden.

Het open water was heel aantrekkelijk voor vele vogelsoorten zoals de houtsnip, watersnip, waterral, roerdomp en de ijsvogel. Veel van deze soorten konden we gewoon vanuit de auto fotograferen.

Jan en Henny waren erg content met hun oude suzuki 4 wiel drive terwijl Jens regelmatig een duwtje moest hebben of uit de sneeuw getrokken moest worden.

Tips voor het voeren

1. Voeren mag op bescheiden schaal vanaf november (bijv. zaden), maar het is pas écht nodig als het langdurig vriest of sneeuwt.

2. Voer niet teveel tegelijk en liefst 's morgens na het aanbreken van de dag of tegen het einde van de middag. Overdag voeren op de grond kan muizen en ratten aantrekken.

3. Geef geen voedsel waarin zout is verwerkt, in de kaas en het brood dat u voert zit al meer dan genoeg zout.

4. Voer geen margarine; die werkt als laxeermiddel bij vogels
5. Voedsel dat makkelijk bevriest, zoals appels, niet in kleine stukjes voeren, maar als geheel.

Wat niet doen!!

Voer nooit in de tijd dat vogels jongen hebben. De jongen van de meeste zangvogels moeten insecten eten en kunnen ander voedsel niet verteren. Ze gaan er dood aan!

Voer geen brood met boter of ander voer met olie aan eenden in een wak, dat zorgt voor "olieslachtoffers".

Verstoor de dieren in het buitengebied niet, iedere keer dat ze onnodig opvliegen of wegrennen kost veel energie.

Breng ernstig verzwakte en zieke vogels naar een vogelasiel bij u in de buurt. Voor een adres kunt u de Vogelinfolijn van de Vogelbescherming bellen.

Telefoonnummer 030-69377